یکشنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۶ - ۱۴:۴۰
برنده جایزه ویژه در بخش نشریات اجتماعی جشنواره "تیتر۱۰" :
نگاه سوء مدیریتی و عدم اعتماد به دانشجو از مهم ترین مشکلات نشریات دانشجویی است.
ایوب محمدنژاد مدیر مسئول نشریه "روانگه" اظهار داشت: برای جذب سایر دانشجویان باید مسئولین نشریه از خودشان شروع کنند خودشان را قوی و خط مشی نشریهشان را مشخص نمایند و به سلاح تدبیر خودشان را مجهز کنند وقتی نشریه و مسئولانش قوی باشند قطعا جامعه و دانشجویان از آنها استقبال میکنند. وی همچنین تاکید کرد: نگاه سوء مدیریتی و عدم اعتماد به دانشجو از مشکلات پیش روی نشریات دانشجویی است.
ایوب محمدنژاد مدیر مسئول نشریه "روانگه" دارنده چهار مقام در جشنواره نشریات دانشجویی "تیتر ۱۰" در گفتگو با "تبریز مفدا" از صفر تا صد پیچ و خم های موفقیت در این جشنواره می گوید:
-لطفا خودتان را معرفی کنید و از سوابق رسانهای خود بفرمائید؟
ایوب محمدنژاد هستم دانشجوی کارشناسی بهداشت حرفەای دانشگاە علوم پزشکی تبریز؛ متولد خرداد ماه سال۱۳۷۳ در یکی از روستاهای حومهی شهر سقز واقع در استان کردستان از پدری کارگر و مادری خانهدار متولد شدم. دوران زندگیم حاوی سختیها و جنگیدنهای بسیاری بودە، یکی از سختترین دوران که واقعا درسهای زیادی ازش گرفتم؛ دوران دبیرستان تا کنکور و قبل از ورودم به دانشگاه بود؛ آنجا که متاسفانه یا خوشبختانه چنین بود که مدت چهار سال دوران دبیرستانم را در روستایی آن طرف شهر سقز در اتاقهای ۲۴نفری و بدون سالن مطالعه و سادهترین امکانات رفاهی ـ آموزشی مشغول به تحصیل بودم و در آن سالها پدرم تهران کار میکرد و متاسفانه در روستای محل تولد خود هم چند سالی مستاجر بودیم.
آن وقتها هم علاقهی زیادی به خبرنگاری و نوشتن داشتم، و مراسمهای مختلفی چون جنگ شادی و فعالیتهای فوق برنامه در خوابگاه، مراسمهای مولودیخوانی در روستا را نیز اجرا میکردم و مجری آن مراسمها بودم.
نیرو محرکهی این فعالیتها برمیگردد به سختیهایی که کشیده بودم حتی باعث شد که من از اول سال٨۶ تا آخر سال ۹۳ مرتبا خاطرات همه روزهی خودم را با ظرافتی که همیشه در کارهایم بوده، داشته باشم. در دوران دانشگاه هم در بدو ورودم یعنی سال ۹۲ اجرای مراسم یادوارهی شهدای حلبچه و سردشت که توسط کانون زاگروس برگزار گردید را بر عهده داشتم. بعد از آن برای نشریات مختلف دانشگاه مصاحبه و مقالاتی آماده میکردم تا اینکه با توجه به چیزهایی که در ذهنم بود توانستم مجوز روانگه را بگیرم که اکنون مدیر مسئول و صاحب امتیاز این نشریهی دانشجویی هستم.
در سال ۹۵ هم همراه با انجمن اسلامی دانشجویان مسئولیت برگزاری مراسم حلبچه را برای اولین بار در دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر عهده گرفتیم و همزمان از شمارهی پنج و شش که ویژهنامهی ۹۲ صفحهای آن مراسم بود رونمایی کردیم.
- درباره نشریهای که در آن فعال هستید توضیح دهید؟
روانگه؛ (به فارسی: دیدگاه، برج نگهبانی/ سبکی از شعر نو کوردی) مجلهی کوردی فارسی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز هست که در آذرماه سال ۱۳۹۴ من توانستم مجوز انتشار آن را در سه زمینهی اجتماعی ـ ادبی ـ فرهنگی با دو زبان نوشتاری کوردی و فارسی در قالب فصلنامه بگیرم.
و اکنون هشت شماره از آن به چاپ رسیده
شماره اول پاییز ۹۴/ ۷٦ صفحه
شماره دوم زمستان ۹۴/ ۲۴
شماره سوم بهار ۹۵/ ٨۲
شمارهی چهارم پاییز ۹۵/ ۱۰۰صفحه
شماره پنج و شش زمستان ۹۵/ ۹۲ صفحه
شماره هفت هشت تابستان و بهار سال ۹۶ /۱۴۸ صفحه
فایل پیدی اف و نسخههای کاغذی آن را میتوانید از سایت کوردی دانلود، تهیه فرمایید.
عناوین کسب شدە در تیتر دە:
مقام نخست نشریات اجتماعی درون دستگاهی
مقام نخست مصاحبه در بخش درون دستگاهی
مقام نخست مصاحبه در سطح ملی
جایزهی ویژهی نشریات اجتماعی در سطح ملی
چرا روانگه دو زبانه منتشر میشود؟ چه اهدافی را دنبال میکنید؟
جای نشریههای دو زبانه با پرداختن به زبان، هویت، مسائل و مشکلات فرهنگی اجتماعی سایر اقوام بسیار خالی بود، روانگهی دو زبانه در علوم پزشکی تبریز راهی نو بود که انتخاب کردیم. این راه را با احساس مسئولیت بسیار و خطیری پیمودیم و همیشه خودمان را نهتنها در برابر دانشگاه بلکه در برابر تک تک افراد جامعه مسئول میدانستیم. این باعث شد همیشه در طول این مدت در اضطراب و ناراحتی و تشویش و... قرار بگیریم و سعی ما هر بار حتی با برگزاری جلسات هفتگی براین بود که مطالبی به روز، به دور از بافتزدایی و در خور اجتماع تدوین و چاپ کنیم.
تولد روانگه را بیشتر میتوانم در پاسداشت زبان مادریم بیابم آنگاه که تصمیم گرفتم برای دوستداران زبان و ادبیات کردی جزوه خلاصه دروس در قالب چندین صفحه بنویسم و آنرا بین دانشجویان پخش کنم که بعدا در قالب روانگه این کار را کردم.
اهداف زیادی داشتیم که در بالا به برخی از موارد همچون پاسداشت زبان مادری و بررسی مسائل اجتماعی اشاره کردیم. دیگر اینکه ما دانشجویان از حالت منفعل خارج شویم و با هم خواندن و نوشتن را تجربه کنیم، برای ابتدای فعالیتهایمان کافی بود که تعداد انگشت شماری روانگه را بخوانند و به خاطر روانگه خودشان را به زحمت بندازند و مطالعه و تحقیق کنند، ولی روانگه شهرها را درنوردید و به قلب اجتماع رفت.
- با جشنواره "تیتر ۱۰ " چطور آشنا شدید و چطور شد که تصمیم گرفتید در این جشنواره شرکت کنید؟
اصلا هدف کاری ما جشنواره نبود و بر اساس آییننامهی جشنواره حرکت نکردیم ما هدف خودمان را داشتیم برای روشنگری مسائل اجتماعی با رویکرد مناطق کوردنشین فعالیت داشتیم و وقتی که اطلاعیهی جشنواره اعلام شد ما ۴ شمارهی چاپ شده داشتیم که آنها در این مسابقهی بزرگ شرکت دادیم و خوشبختانه خیلی خوب درخشیدیم.
- با توجه به اینکه شما از فعالان حوزه رسانه هستید برای جذب دیگر دانشجویان در این حوزه چه اقدامی کرده اید و چه پیشنهادی در این خصوص برای دانشجویان دیگر دارید؟
به عقیدهی بنده برای جذب سایر دانشجویان باید مسئولین نشریه از خودشان شروع کنند خودشان را قوی و خط مشی نشریهشان را مشخص نمایند و به سلاح تدبیر خودشان را مجهز کنند وقتی نشریه و مسئولانش قوی باشند قطعا جامعه و دانشجویان از آنها استقبال میکنند ولی نشریهای که زرد باشد و مطالب و مقالات درهمی داشته باشد با توجه به اینکه مردم وقت کافی ندارند که کتاب و روزنامه بخوانند هیچ وقت هم نمیآیند چند دقیقهای را صرف نشریهای کنند که نتیجهای از آن نمیگیرند و هیچ اطلاعاتی به معلوماتشان اضافه نمیکند؛ باید مسئولان نشریات الگوی تمام عیار برای جامعهی دانشگاهی باشند و همیشه خودشان را مسئول بدانند.
- فکر میکنید مشارکت فرهنگی چه کمکی به شما در دوران دانشگاه کرده است؟
مشارکت فرهنگی دانشجو را تک بعدی بار نمیآورد و انسان را از حالت منفعل بودن خارج کرده و شخصیت اجتماعیمان را تحکیم میکند. کارهای فرهنگی در دانشگاه ما را طوری بار خواهد آورد که رنج و مشکلات تک تک افراد جامعه دغدغه ما باشد و در قبال همهی مسائل خود را مسئول بدانیم و خودمان را برای تاثیرگذاری بیشتر در جامعهی کلان آماده کنیم.
- بزرگترین مشکل پیش روی نشریات دانشجویی را در مقطع فعلی چه میدانید؟
نگاه سوء مدیریتی و عدم اعتماد به دانشجو که خوشبختانه این دو در دانشگاه ما با مساعدتهای مسئولین گرانقدر ابدا وجود ندارد ولی در کل متاسفانه سلیقهای عمل کردن مسئولین بسیاری از دانشگاهها و عدم تامین بودجهی کافی، عدم وجود فضا و آزادی بیان کافی مهمترین مشکلات نشریات دانشجویی هستند.
- به عنوان یک فعال فرهنگی و رسانهای از مسئولان دانشگاهی چه توقعی دارید؟
تا جایی که امکان دارد شرایط کافی را برای اهل قلم فراهم کنند، به آنها اجازهی ابراز عقیده بدهند و به دانشجو اطمینان کنند؛ جواب اطمینانشان را حتماخواهند گرفت و در آخر اینکه از تمام دانشگاهیان و مردم عزیز خواهش میکنم توجه ویژهای به مسائل فرهنگی و زبان و هویت خودشان داشته باشند که این مهم متاسفانه در برحهی کنونی جایگاه مطلوبی ندارد.
نهایت تشکر و سپاس دارم خدمت شما دوستان رسانه که زحمتهای زیادی میکشید و همچنین از مسئولان عزیز دانشگاه که به ما اعتماد کردند تا بتوانیم استعداد خود را شکوفا سازیم و تمام کسانی که باعث و بانی به دنیا آمدن روانگه بودند.
تسلیت به مردم کرمانشاه...برچسب : نویسنده : rwange بازدید : 203